درود بر شما شکستهای نامتناهی من!حالتان چطور است؟چند وقتی است به دیدارم نیامده اید،دلم برایتان بدجور تنگ شده!کجایید؟کجایید تا باز مرا برنجانید و آزرده خاطر کنید؟زندگی برایم بدون شما هیچ و پوچ شده،گویی که یک مهره از پازلی کم شده باشد و تصویر حیاتم را ناقص کرده باشد!خواستم بدانید آغوشم برای همیشه به روی شما باز است،هر موقع خواستید پا به دلم بگذارید و هرچه خواستید همراه خودتان مهمان بیاورید،درد،رنج،زخم و از این قبیل دوستانتان را فراموش نکنید!فقط به ناامیدی بگویید پایش را اینجا نگذارد،از این به بعد در قلب من دیگر هیچ جایی برای او وجود ندارد،بگویید دنیا از وجودش خسته شده! بگویید بی زحمت،کمی برود به درک!...
م.مزینانی
