مرا بشناس! من یک احساس حیف و میل شده ام! یک غرور خرد شده،یک دلداده احمق نادیده گرفته شده که زنده خواهد ماند،نفس خواهد کشید و لبخند خواهد زد درست مثل همه ی آدمها! اما کسی که من بعد شاید بتواند دوست بدارد،شاید بتواند وفادار بماند،یا لااقل ادای عاشقها را در بیاورد، ولی هیچوقت عاشق نخواهد شد.مرا بشناس! من یک تمام شده ام که دیگر هرگز به ما شدن نمیرسم،میدانم هرچه بگردم دیگر در این وانفسا خودم را پیدا نخواهم کرد.کاش کمی محتاط تر بودم،آدمهای عاقل و منطقی دلبستن هایشان هم حساب و کتاب دارد و وقتی به کسی علاقمند میشوند و به وصلش نمیرسند بخشی از وجودشان را با رفتن او از دست میدهند،اما منه بیشعور سربه هوا که همیشه قضیه عشق را از منطق جدا میکردم،وجودم را تمام و کمال پیش تو جا گذاشته ام! دیگر فقط از کالبدم پیرجوان پشت پا خورده ای باقی مانده که وقتی در پیاده روها پرسه میزند،پاهایش پی هم می افتد،از زنده بودنش هیچ نمیفهمد،فقط میداند روزگاری دیوانه وار دوستت داشته است....
م.مزینانی
